Muzeum dotykowe

Idea przygotowania muzeum dotykowego w Pałacu w Rogalinie wiąże się z potrzebą udostępniania zasobów muzeum osobom z niepełnosprawnością narządu wzroku w sposób pozwalający na swobodne zwiedzanie budynku pałacu oraz galerii obrazów. W założeniu chodziło więc o to, aby wprowadzić w obszar ekspozycji różnorodne rekwizyty, których zmienny charakter pozwala na poznanie poszczególnych elementów wnętrza pałacu oraz kompozycji obrazów prezentowanych w galerii.

Przedmioty funkcjonują jako elementy wykorzystywane podczas zwiedzania muzeum, wpisane są w narrację związaną z oprowadzaniem adresowanym do wszystkich zwiedzających, nie tylko osób niepełnosprawnych. W tym sensie muzeum dotykowe realizuje założenia integracji społecznej poprzez fakt wpisania rozwiązań dedykowanych grupie niepełnosprawnych w powszechny system prezentowania treści muzealnych. Dzięki temu mogą z niego korzystać nie tylko osoby niewidome lecz również osoby w pełni sprawne poszerzając swoje spektrum doświadczeń muzealnych, ograniczonych do narządu wzroku, o zmysł dotyku.

Muzeum dotykowe składa się zarówno z tradycyjnych rozwiązań stosowanych w zakresie udostępniania treści muzealnych osobom niewidomym, takich jak plany tyflograficzne, reliefowe reprodukcje dzieł sztuki, jak i ze względu na adresatów, bardziej uniwersalnych rozwiązań w postaci makiet i miniatur mebli, fragmentów dekoracji architektonicznych, podłóg i innych charakterystycznych elementów wyposażenia Pałacu w Rogalinie.