Rodakowski, Henryk Hipolit (1823 - 1894)

Henryk Hipolit  
Rodakowski  
1823  
1894  
Urodzony w rodzinie prawniczej, między 1841–1845 studiował prawo w Wiedniu, jednocześnie ucząc się malarstwa u Josepha Danhausera (1805–1845) i Franza Eybla (1806–1880). Kontynuował naukę u Leona Cognieta w Paryżu, gdzie mieszkał w latach 1846–1867. Tam też na Salonie w 1852 r. odniósł pierwszy sukces zdobywając medal I klasy w dziedzinie portretu (obraz generała Dembińskiego). W 1866 został członkiem Polskiego Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu. Do Polski wrócił w 1867. Pod koniec życia osiadł w Krakowie, gdzie w 1893 został dyrektorem i prezesem Towarzystwa Przyjaciół Sztuk Pięknych i przewodniczącym Komitetu Muzeum Narodowego. W Wigilię 1894 roku nominowano go na dyrektora krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych, ale niespodziewanie umarł kilka dni potem. Pochowany jest w grobowcu rodzinnym na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie. Był kawalerem Legii Honorowej. Malował głownie portrety, niekiedy obrazy historyczne (np. Wojna kokosza), sceny rodzajowe (cykl akwarel "Album Pałahickie") i animalistyczne, łącząc w twórczości elementy romantyzmu i klasycyzmu. Inspirował się sztuką antyczną i malarstwem włoskiego renesansu. Jego portrety wyróżniają się mistrzowskim operowaniem barwą (szczególnie czernią i bielą), jak i "świetlistą" fakturą. Docenia się także wnikliwą charakterystykę psychologiczną i precyzyjny rysunek,  
Polska  

Lista powiązanych elementów: