Wieczór

Wieczór
Levy-Dhurmer, Lucien (1865 - 1953)  
pastel - złoto / papier  
62 x 45  
1898  
Galeria Rogalińska Edwarda Aleksandra Raczyńskiego  
MNP FR 365  
Fundacja im. Raczyńskich przy Muzeum Narodowym w Poznaniu  
Galeria Rogalińska Edwarda Aleksandra Raczyńskiego  
zakup  
Galeria Sztuki Europejskiej  

Lucien Levy-Dhurmer (1865-1953) francuski malarz, grafik, dekorator wnętrz, projektant gobelinów i tapet. W 1879 r. rozpoczął kształcenie na kursach w École Communale Supérieure de Design et de Sculpture, gdzie zaczął tworzyć pierwsze litografie. W latach 1887-1895 pracował jako dekorator w manufakturze fajansu artystycznego, w której z czasem został dyrektorem i przywrócił zapomniane techniki. Po odbytej 1895 r. wycieczce do Włoch zajął się malarstwem. Dzieła wystawiał od 1896 r. W swojej twórczości zajmował się malarstwem symbolicznym, portretowym, inspirował się także wątkami prerafaelickimi, mitologicznymi i muzycznymi.
 
Opis obrazu:
 
Artysta na płótnie ukazał portret kobiety wpatrzonej w zachód słońca. Modelka ukazana jest z profilu, w ujęciu popiersiowym. Głowę podpartą ma na prawej dłoni. Twarz jest niewyraźna, skąpana w mroku. Kobieta odziana jest w luźną suknię, włosy ma spięte w kok. Zamyślona patrzy przed siebie. W tle widoczny jest zarys pasma górskiego, przed którym rozciąga się jezioro.
 
Obraz jest niemal monochromatyczny, utrzymany w odcieniach szarości przełamanych złotem zachodu słońca, który odbija się w tafli jeziora. Artysta używając światłocienia podkreśla szyję i dłoń kobiety. Podkreśla też refleksy na włosach, czy pofałdowanie stroju. Strukturę krajobrazu na dalszych planach daje się rozpoznać po zarysach. Rozjaśnienie centralnej części obrazu nadaje mu głębi, oraz podkreśla kontur profilu modelki. Dzieło skłania do refleksji i kontemplacji. Melancholijny nastrój podkreślony jest przez wrażenie zamglenia widoku. Modelka ukazana na płótnie to prawdopodobnie Marguerita Moreno, popularna ówcześnie aktorka paryska. Kobieta często była portretowana przez Levy-Dhurmera. Dzieło jest kolejnym etapem ewolucji stylu artysty, który w latach dziewięćdziesiątych tworzy dzieła w stonowanej, prawie monochromatycznej kolorystyce.
 
Tekst: Katarzyna Bartosiak
Literatura:

Galeria Rogalińska Edwarda Raczyńskiego, oprac. M.Gołąb, A.Ławniczakowa, M.P.Michałowski, [katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Poznaniu, listopad 1997-marzec 1998], Poznań 1997, poz. kat.205.